Dat ervaar je het beste als je de band met de prille jeugd aanhaalt.  Door de corona-crisis had de basisschool van mijn kleinkinderen een acuut tekort aan leerkrachten én middagtoezichters.  Dus … aan de slag !  Vooral middagtoezicht maar ook enige keren voor de klas in het 5de en 6de leerjaar: zalig toch !! 

Het hernieuwd intens contact met de basisschool wekt, hoe kan het ook anders, nostalgie op.  Je herbeleeft vele jeugdherinneringen, vooral de kwetsbare.  De strenge meesters, de nood aan discipline, het opstellen op rechte rijen, de schoenveters die voor de zoveelste keer moeten worden geknoopt, het o-zo-moeilijk stilte bewaren, de strafmomenten tegen de muur als je wat te explosief of onbeleefd overkwam.  

Maar ook het jolig springen en hossen, het balspelen met een inzet die soms over de limiet gaat, blad-steen-schaar, zelfs het touwspringen is terug in, of heet het nu rope-skipping ?  Meisjes die komen klagen dat de jongens hen niet met rust laten.  Terwijl wij weten dat het de opkomende hormonale ontwikkeling is, maar leg dat maar eens uit aan die onbezonnen jeugd !?  Als je het woord verliefdheid uitspreekt schrikken ze en lopend gillend weg.  En ook de boys weten van niks, als mini-macho’s doen ze zich voor tot ze in al hun onvoorzichtigheid weer eens op de knie zijn gevallen en zich bij je melden, wenend als een … klein kind.

En dan is er nog het ontbreken van die kwaal des tijds: de gsm of smartphone.  Niet aanwezig in de klas, niet op de koer, gewoon spelen, mekaar in de ogen kijken, leren converseren, respectvol met elkaar omgaan.  Net zoals in ónze jeugd.  Heerlijk, dit verjongingsbad 😊 !

Luc Verhulst – 28.1.2025