Vandaag gaat een gloednieuwe beeldvormingscampagne van start die de bredere woonzorg in een positief daglicht wil plaatsen. Onder de hashtag #wijwoonzorgenvoorelkaar wordt “woonzorgen” een werkwoord, en staat iedereen die “zorgt voor” centraal: van professionele zorgverleners tot mantelzorgers, vrijwilligers en familieleden. #WIJ WOONZORGEN VOOR ELKAAR.

Paul Teerlinck ging nog eens met zijn camera op stap. En hij mijmert bij de klaprozen die vroeger overal stonden:  "Veel mensen zullen wel herinneringen hebben uit de tijd dat onze korenvelden nog gemengd stonden met klaprozen. Pesticidegebruik heeft hier komaf mee gemaakt, maar de bloem is onverwoestbaar en eist haar plaats op langs spoorwegbeddingen en jaagpaden." Ook is ze door haar kracht symbool van de eerste wereldoorlog. Prachtig beschreven in het gedicht "In Flanders Fields...." dat we nooit mogen vergeten.... Laat je meenemen door de prachtige foto's en lees het ontroerende gedicht van Mc Rae....

In de jaren 70 en 80 maakte Cliff Richard een succesvolle overgang van tieneridool naar een volwassen popartiest. Hij scoorde grote hits zoals "We Don't Talk Anymore" (1979). Lees meer in de radio MaeVa aflevering van deze week!

In de zorg moeten we voor elkaar zorgen. Samen klinken we immers Luider! Een héle warme oproep dus om onze partner Studio Bomma een duwtje in de rug te geven - Studio Bomma is genomineerd voor de  Belgian Podcast Awards - en deze warme podcast naar de laureaten kan stemmen. Het kan nog tot 8 juni!  🧡 Lees verder hoe je positieve beeldvorming over ouderenzorg mee in de kijker kan zetten!

Laat het ons maar toegeven: in de leeftijdsjaren van 30 – 40 – 50 jaar lopen we over van dadendrang.  We willen alles onder controle brengen en houden. Onze Grammofoon Luc Verhulst kroop nog eens in zijn pen!

‘AI-pret in mijn ziekenbed’. Het zou zomaar de titel kunnen zijn van dit verhaal. 
Weet je, in eerste instantie was ik bezig met ziek-zijn, met een ellendig leeglopende vod te zijn die denkt te sterven en zelfs te slap was om te panikeren omdat ze niet kon gaan werken, à propos op de laatste werkdag voor haar verlof (wat misschien voor haar een nog grotere nachtmerrie was dan het ziek-zijn zelf).