Hoe leerde je Start2zorg kennen.
Debby: “ik stond altijd al in een WZC, maar dan in de dienst logistiek en onderhoud.” Op een bepaald moment kreeg ik de vraag of ik niet eens wou proberen om te helpen bij de zorg van één van de bewoners. Ze wisten hier wel dat ik openstond om echt voor mensen te zorgen, ik mocht iemand mee helpen wassen; dat vond ik eigenlijk wel heel tof.
Toen vertelden ze over het project Start2zorg.
Eerder dacht ik er ook wel al eens over na om de opstap te maken, maar de drempel van het loonverlies was toch te hoog om echt de stap te maken. Met 4 kinderen was dat simpelweg niet financieel haalbaar. Via de gekende kanalen zou ik 2,5 jaar opleiding moeten volgen richting zorgkundige. Het verhaal van Start2Zorg vond ik wel een echte kans. Die greep ik dan ook met beide handen.”
Hoe zag de opleiding er voor jullie uit?
“Het was voor mij een ideaal traject, zegt Debby; “en ook mijn collega’s vonden dat. We konden werken combineren met 1 dag opleiding op dinsdag. De theorielessen kregen we in Zomerheem zelf, ook makkelijk. Persoonlijk was ik daar blij mee; ik moest niet echt een verre verplaatsing maken en bovendien zit je ook in een gekende omgeving, dat geeft wat meer rust dan de echte schoolbanken. Wat wel overeenkomt is dat we tijdens schoolvakanties ook geen theorielessen kregen. We hadden drie grote onderdelen; eerst logistiek, dan de focus op zorg en de laatste fase was zorgkundige+ Dat is wat meer medisch.
Veel geleerd op korte tijd dus?
“Ja echt wel,” zegt Debby; “Het was heel leerrijk; soms was het wat overweldigend. Af en toe kregen we heel veel te verwerken op korte tijd. De meesten onder ons hebben geen echt schools verleden. Ik vond achter de schoolboeken kruipen toch wel intens. Maar we hadden en hébben echt steun aan elkaar, iedereen in de groep heeft zijn kwaliteiten en dat maakt dat we tot een echt hechte groep groeiden. We hadden veel steun aan elkaar en we hebben een echt sterke band intussen.
We weten wat we aan elkaar hebben en wie in wat sterk is. Tibor was specialist in computers - ik liep daar vaak in vast; dan belde ik even met hem en met een paar klikken was ik terug op weg.
Ik ben hem heel dankbaar dat hij zoveel hielp om het traject te doorlopen. Ikzelf ben sterk in teksten schrijven volgens de groep; dus focus ik op levensverhalen. Kimberly is de meest stille van de groep maar ze kan enorm goed luisteren - ze was en is de steun en toeverlaat en altijd een luisterend oor. Febe weet van aanpakken; als het om praktische dingen gaat: zij heeft die oplossing. En zo hebben we allemaal onze eigen sterktes.
Onzekere start.
Debby: “In het begin waren we allemaal wat onzeker - het is natuurlijk geen auto die van de band moet rijden. Je werkt met mensen. Maar dat zelfvertrouwen groeide heel snel dankzij de vele praktijk en de steun en het vertrouwen dat we kregen van de collega’s die al langer een zorgjob uitoefenen. Maar van bij de start stonden we altijd in nauw contact met de bewoners, en dat werkt. Het is allemaal heel praktisch en dat is heel fijn. Je leert veel sneller bij omdat het direct in de praktijk is.”
“We stonden op verschillende afdelingen,” zegt Debby, “op de open afdeling waar mensen nog veel zelf kunnen was de eerste fase. Op de gesloten afdelingen met personen met dementie is dat anders en kom je pas in de tweede fase van de opleiding; daar moest ik me wat meer aanpassen. Mijn ouders hadden een café waar ik lang hielp. Daar moest alles snel gaan. Maar dat tempo moest naar beneden, dat moest ik echt leren in het begin. Persoonsgerichte zorg is heel belangrijk. Als je zegt: we komen naar de kamer, en mensen willen wat langer slapen, dan moeten we dat respecteren. De bewoner bepaalt hier echt mee zijn dag. Zeker bij personen met dementie is dat belangrijk en mag je jouw geduld niet verliezen. Je moet mensen altijd behandelen zoals je zelf wil behandeld worden. Eerlijk gezegd kom ik intussen naar mijn werk zoals het allemaal mijn eigen oma’s of opa’s zijn. Ik zeg dat nooit zo tegen hen; maar het is eigenlijk wel zo.
Als je een hart hebt voor mensen, dan gaat deze job veel makkelijker. Als je wat zorgzaamheid in je zitten hebt, dan groeit die verder door de warmte en dankbaarheid die je terug krijgt van de mensen. Ik kan het aan iedereen aanraden, het is zo’n mooie job als je graag met mensen bezig bent.
De derde stap is het zorg+
Debby: “Parameters meten, medicatie en bijvoorbeeld ‘dauerbinde’ (steunkousen) Dat is heel belangrijk en het is niet zomaar een winde omdraaien. Daar werd dan ook veel aandacht aan besteed. De collega’s leerden ons dat nauwgezet om ze juist aan te brengen. Het juist afrollen is een kunst. Maar door naast collega’s te staan stonden we in de praktijk en zagen we dat heel snel. Ze stuurden ons ook constant bij. Iedereen van de cursisten is hen dan ook heel dankbaar dat ze ons zo goed op weg hielpen met tips en tricks.
Een aantal zaken mochten we echt pas na of helemaal op het einde zelf doen. Daar werd echt op gehamerd , eerst de volledige opleiding afronden en pas dán mochten we dat zelf doen. Zo werd ook voeding en vocht bij mensen met slikproblemen ook sterk belicht. Weten wie wélke speciale voeding of shakes moet krijgen is zeer belangrijk.
Verschil maken.
“Voor iedereen die zich wil ontwikkelen en het verschil wil maken in het leven van andere mensen biedt Start2zorg een unieke kans om een inspirerende en toekomstgerichte job te doen in een warme leeromgeving,” klinkt Debby als een echte ambassadrice, “We startten allen met een klein hartje maar door in een groep te komen; werden we deel van de grotere gemeenschap.”
En als je ’s avonds thuiskwam en dacht nu zie ik het even niet meer zitten; dan trok de volledige groep ons naar boven. We stonden nooit alleen, en kregen in het hele traject steun van de collega’s en ook van de directie. Als we problemen hadden moesten we maar een seintje geven. Ook heel tof was dat de lokalen ook altijd werden opengesteld voor ons; zodat we onze lessen konden volgen, dat gaf ons een fijn gevoel. Het was niet alleen in woorden, maar ook in daden dat we werden gesteund. Ook doordat we veel praktijk zagen op de werkvloer konden we heel snel schakelen naar de stageplaats. We leerden enorm snel door deze manier van werken. Het maakt de opleiding heel laagdrempelig.
Ik kan het iedereen aanraden met een hart voor anderen, want het is gewoon de max.
En zorg dat ze thuis achter jou staan, al komt daar heel snel veel begrip als ze zien hoe je opleeft tijdens de opleiding. Ik dank dan ook graag eens expliciet mijn volledige familie en kinderen voor de steun en opvang!
Herlees ook het artikel
