In de tweede aflevering luisteren we naar Mieke. Ze vertelt haar verhaal over hoe ze eenzaamheid een rotgevoel vindt. Waarom ze niet zomaar naar anderen kan stappen voor een babbel en hoe ze ons allen een luisterend oor wenst. Haar versie van een warme kerstboodschap die ze wil geven aan anderen.
We willen met Mag het wat Luider op het einde van het jaar een boodschap meegeven voor meer aandacht rond psychische kwetsbaarheid en tegen eenzaamheid bij ouderen. We laten enkele moedige mensen aan het woord. Ze getuigen dat je verhalen kan en mag vertellen waar toen geen woorden voor waren of die vroeger niet verteld mochten worden. Dat er ruimte is voor hun verhaal. Hoe bevrijdend het is om eindelijk nee te kunnen zeggen wanneer je gevraagd wordt dingen te doen die je eigenlijk nooit wou. Tijdens de therapie ontdekken ze dat ook zij het waard zijn om respectvol behandeld en beschermd te worden, en hoe verbondenheid ontstaat wanneer je kwetsbaar kan en mag zijn. Door hun getuigenis willen zij een lans breken voor geestelijke gezondheidszorg zodat ook anderen mogen ervaren hoe helend deze zorg kan zijn. Hoe het hen liet groeien, en hoe ze door hun verhaal te vertellen betekenisvol willen zijn voor anderen. Hoe ze ook hen willen helpen om over de drempel te stappen om hulp te durven vragen. Hoe hun stap hen ook uit eenzaamheid helpt door te durven spreken.
Kijk mee naar de getuigenis van Mieke.
