De reactie van leraarszijde was buiten proportie.  Naar voren komen en voor de rest van de les op de blote knieën op een houten optrapje, dat viel nog mee.  Maar voor hetzelfde geld floot een meesterlijk gericht krijtje rakelings langs je oren (héhé, toch maar mooi ontweken) of erger, je kreeg een draai om de oren.  In de turnles kreeg een 11-jarige met iets te weinig inzet en discipline een saflet uitgedeeld, waardoor hij 14 dagen … niet kon meeturnen. 

Met hangende pootjes naar huis, hopend op troostend begrip.  Nou moe, het loon was een mep er boven op, want als de meester dat deed, dan had je het toch wel verdiend zeker !

Je zou het vandaag als leerkracht of toezichter eens moeten proberen.  Geheid een klacht van een ouder én een gerechtelijke procedure aan je broek.  Dit machtsgedrag kan anno 2025 absoluut niet door de beugel.  

In onze moderne tijd worden onze kinderen gepamperd, verwend, eigenlijk bepalen zij de gezinsagenda’s.  Een heerlijke kindertijd voor velen, en terecht.  Wij kijken niet langer weg van onheus geweld, noch het fysieke, noch het psychische.  Onze ouderlijke aandacht gaat naar een harmonieuze, ervaring-gebaseerde opvoeding, zonder geweld.  

Waar kwam toch die ouderlijke en meesterlijke hardheid midden vorige eeuw vandaan ?  Had het misschien te maken met de mentale nasleep van de 2de wereldoorlog ? Prioriteit voor overleven en heropbouwen, niet voor de zachte en opvoedkundige waarden !? 

Hopen maar voor onze oogappels dat de balans weer niet helemaal omslaat, mocht het ook in onze Europese contreien opnieuw militair gaan rommelen.  Nooit meer wapengekletter alsjeblief !!  We focussen op de positieve ommekeer van de 21ste eeuw: de opvoedkundige mondige strijd die we dagelijks meemaken. De noodzakelijke, immer prikkelende, leerzame generatieclash  …