Eén en ander raakte uit de mode, drankgelegenheid na drankgelegenheid sloot de deuren. Had het iets te maken met de taalgrens die hier in 1963 werd getrokken, of met het feit dat de zavelwinningsputten werden omgevormd tot vuilnisbelten, waar  van overal, ook uit het buitenland, giftig afval werd gedumpt?

Gelukkig kent het voormalige recreatieoord nu een kleine revival. Met dank aan het ontsluiten voor wandelaars van het Brakelbos. Op de flanken van één van de hoogste heuvels in de Vlaamse Ardennen/Pays des Collines ligt immers een dichtbegroeid tapijt van beuk en hulst. Sommige bomen zijn meer dan een eeuw oud.

Deze parel van de Vlaamse Ardennen maakte vroeger deel uit van de bossengordel die de getuigenheuvels in de streek bedekte. Ook vandaag nog vormt het een geheel met het Bos ter Rijst en het Pottelbergbos. Samen zijn ze meer dan 200ha groot. Het Brakelbos bulkt van de wilde narcissen, bosanemonen en salomonszegels. Maar de bekendste is zeker de wilde hyacint, die in het voorjaar een lichtblauw bloementapijt verspreidt tussen de statige stammen van de reuzegrote beuken. Honderden bronnetjes (men spreekt ook van bronbossen) leveren het water aan voor de Sassegembeek, die het bos doorsnijdt en zich wat verder in de Zwalm stort. Het Brakelbos is zowel te bereiken via het gehucht D’Hoppe als via de Brakelbosstraat in  Brakel.

Ook in de winter is het bos een prachtig decor om in te wandelen. Zeker als er wat mist hangt lijkt alles ook wat mysterieus. Een aanrader.

Kijktip: Vergroot de kleine foto's door erop te klikken. Als u op de grote foto's klikt gaat u naar de volgende! Veel kijkgenot.